กลอนดีดี จากหนังสือธรรมมะเล่มหนึ่ง อยากให้ทุกคนได้อ่าน^^

วันเกิดเราก็คล้ายวันตายแม่..

อุ้มท้องแก่กว่าจะคลอดรอดหลุดพ้น..

จากเด็กน้อยจนเติบใหญ่ได้เป็นคน..

เติบโตจนถึงวันนี้มีเพราะโคร..

แม้เจ็บจวนขาดใจในวันนั้น..

กลับเป็นวันลูกเฉลองกันผ่องใส..

ได้ชีวิตแล้วก็หลงระเริงใจ..

ลืมผู้ให้ชีวิตอนิจจา..

ทำไมเราเข้าใจว่าวันเกิด..

เปลี่ยนเป็นวันผู้ให้กำเนิดจะดีกว่า..

สิ่งอวยพรที่สลอนหน้ากันมา..

ควรจะมอบใฟ้มารดาผู้มีพระคุณ

..

เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดเรา..

ดีที่สุดควรคุกเข่ากรบเท้าแม่..

ลำลึกถึงผู้มีคุณอบอุ่นแด..

อย่ามัวแต่จัดงานประจานตน..

พระธรรมสิงหบุราจารย์ (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมโต)